Natręt

Eiseh i Luna szły teraz znacznie spokojniejszym krokiem. Nie miały się czego obawiać. Łąka, na której obecnie się znajdowały była zupełnie płaskim terenem. Jedynym minusem była gęstwina traw, przez które właśnie miały się przedostać.   Luna stanęła i skrzywiła się. Eiseh spojrzała na nią.
- O co chodzi? Nie jesteś już takim maluszkiem, który byłby w stanie zgubić się w tych trawach. Jesteś młoda, prawie mojego wzrostu, nie marudź.
Niebieskooka i tak nie była przekonana tym co mówiła towarzyszka. Pamiętała jedynie jak kiedyś przechadzała się z ojcem po Rajskiej Ziemi. Nieświadoma niczego odłączyła się. Zagus stracił ją z oczu i nie umiał odszukać. Luna biegła za motylem, ale wkrótce zmęczyła się i stanęła. Rozejrzała się, ale w pobliżu nie widziała taty. Zaczęła tak przeraźliwie rozpaczać i błąkać się. W pewnym momencie jakaś lwica z Rajskiego Stada spostrzegła ją. Zawiadomiła o tym królewską parę. Lwiczka znalazła się, ale przez jeden dzień była zupełnie sama. Do tej pory ta sytuacja została jej w pamięci.
- J-ja nie mogę- powiedziała szybko.
- Jeżeli ci to pomoże możesz iść tam, gdzie trawy są niższe, ale wtedy się rozdzielimy.
,, W końcu znajdziemy się, Eiseh jest bystra''- pomyślała. 
Tak więc Luna poszła w inną stronę. Żółto-zielone trawy nie były takie straszne. Stwierdziła, że nawet miło łaskoczą w łapy. Zastanawiało ją najbardzej to dlaczego Eiseh jest taka tajemnicza oraz dlaczego Yoe zostawił ją w potrzebie.
,, Może nikt nie może iść ze mną po to Berło? Mam nadzieję, że nie ma takiego zakazu inaczej mogę mieć kłopoty''. Jednak jakby tego było mało zauważyła, że kręci się koło niej jakiś nieznajomy lew. Przyspieszyła, a obcy również to uczynił. Postanowiła nie zwracać na niego uwagi, ale natręt stawał się coraz bardziej nieznośny.
- Jak się nazywasz?- spytał po chwili.
Odpowiedź ze strony Luny, jednak nie została udzielona. Lew zaśmiał się.
- Zadziorna jesteś, lubię takie.
Księżniczka miała już tego dość, bardzo się zdenerwowała.
- Czego chcesz?- zapytała.
- Jestem Stiver, a ty?
- Raini- odparła szybko- Nie mam czasu.
- Coś ściemniasz- zastanowił się Stiver.
- Ty również.
Luna popatrzyła na niego, a wtedy młody lew puścił do niej oko. Westchnęła i zacisnęła zęby.
- Zawsze jesteś takim natrętem, to jest coś czym się zajmujesz podrywaczu?
- Jakoś mnie nie uraziłaś. Powiedz jak się naprawdę nazywasz- nalegał.
- Już mówiłam, jestem Raini!
- Luna!- rozległo się wołanie z daleka- Tutaj jesteś- ucieszyła się Eiseh.
- Od razu wiedziałem, że coś zmyślasz- zaśmiał się.
- A niby skąd?- księżniczka zatrzymała się i spojrzała na niego wściekle.
- Ta lśniąca biała sierść, głębokie niebieskie oczy i ten królewski akcent, musisz być przyszłą królową Rajskiej Ziemi.
Eiseh zdziwiła się o co chodzi, ale wolała nie pytać.
- Tak, doskonale panie wszystko wiedzący.
Stiver stanął, a ona razem z Eiseh podążyła dalej. 
- Jeszcze będzie mnie miło wspominać, tak szybko nie zniknę z jej życia- powiedział do siebie i uśmiechnął pod nosem, a później zawołał- Ej, lala to kiedy kolejne spotkanie, spodobałaś mi się!
- Zapomnij, nie lecę na pozerów!- odkrzyknęła Luna.